Η διαδικασία σχηματισμού του γαλβανισμένου στρώματος εν θερμώ είναι η διαδικασία σχηματισμού ενός κράματος σιδήρου-ψευδαργύρου μεταξύ του υποστρώματος σιδήρου και του εξωτερικού στρώματος καθαρού ψευδαργύρου.Η στρώση κράματος σιδήρου-ψευδαργύρου σχηματίζεται στην επιφάνεια του τεμαχίου εργασίας κατά την εν θερμώ εμβάπτιση, έτσι ώστε το στρώμα σιδήρου και το στρώμα καθαρού ψευδαργύρου να είναι πολύ κοντά.Καλός συνδυασμός.Η διαδικασία των μεγάλων πηνίων τουγαλβανισμένο σύρμαμπορεί να περιγραφεί απλά ως εξής: όταν ένα τεμάχιο εργασίας σιδήρου βυθίζεται σε τετηγμένο υγρό ψευδάργυρου, ένα στερεό διάλυμα ψευδαργύρου και α-σιδήρου (κέντρο σώματος) σχηματίζεται πρώτα στη διεπιφάνεια.Αυτός είναι ένας κρύσταλλος που σχηματίζεται με τη διάλυση ατόμων ψευδαργύρου στο βασικό μέταλλο σίδηρο σε στερεή κατάσταση.Τα δύο άτομα μετάλλου συγχωνεύονται και η έλξη μεταξύ των ατόμων είναι σχετικά μικρή.
Επομένως, όταν ο ψευδάργυρος φτάσει σε κορεσμό στο στερεό διάλυμα, τα άτομα ψευδαργύρου και σιδήρου διαχέονται μεταξύ τους και τα άτομα ψευδαργύρου που διαχέονται στη μήτρα (ή διεισδύουν) μεταναστεύουν στο πλέγμα της μήτρας, σχηματίζουν σταδιακά ένα κράμα με σίδηρο, και διαχέεται μέσα Ο σίδηρος στο λιωμένο υγρό ψευδάργυρου σχηματίζει μια διαμεταλλική ένωση FeZn13 με ψευδάργυρο, βυθίζεται στον πυθμένα του δοχείου γαλβανισμού εν θερμώ και γίνεται σκωρία ψευδαργύρου.Όταν το τεμάχιο εργασίας αφαιρείται από το διάλυμα εμβάπτισης ψευδαργύρου, σχηματίζεται στην επιφάνεια ένα στρώμα καθαρού ψευδαργύρου, το οποίο είναι ένας εξαγωνικός κρύσταλλος και η περιεκτικότητά του σε σίδηρο δεν είναι μεγαλύτερη από 0,003%.
Γαλβανισμός εν θερμώ, γνωστός και ως εν θερμώγαλβανίζοντας, είναι μια μέθοδος κατά την οποία τα χαλύβδινα εξαρτήματα βυθίζονται σε λιωμένο ψευδάργυρο για να ληφθεί μια μεταλλική επικάλυψη.Με την ταχεία ανάπτυξη της υψηλής τάσης μετάδοσης ισχύος, μεταφοράς και επικοινωνίας, οι απαιτήσεις προστασίας για τα χαλύβδινα μέρη γίνονται όλο και υψηλότερες και η ζήτηση για γαλβανισμό εν θερμώ αυξάνεται επίσης.Συνήθως το πάχος του ηλεκτρογαλβανισμένου στρώματος είναι 5-15 μm, ενώ το πάχος του στρώματος γαλβανισμένου σύρματος μεγάλου πηνίου είναι γενικά πάνω από 35 μm, ακόμη και μέχρι 200 μm.Ο γαλβανισμός εν θερμώ έχει καλή κάλυψη, πυκνή επίστρωση και χωρίς οργανικά εγκλείσματα.
Όπως όλοι γνωρίζουμε, ο μηχανισμός της αντι-ατμοσφαιρικής διάβρωσης του ψευδαργύρου περιλαμβάνει μηχανική προστασία και ηλεκτροχημική προστασία.Υπό συνθήκες ατμοσφαιρικής διάβρωσης, υπάρχουν προστατευτικά φιλμ ZnO, Zn(OH)2 και βασικού ανθρακικού ψευδαργύρου στην επιφάνεια του στρώματος ψευδαργύρου, τα οποία επιβραδύνουν τη διάβρωση του ψευδαργύρου σε κάποιο βαθμό.Το πρώτο στρώμα προστατευτικής μεμβράνης (γνωστό και ως λευκή σκουριά) είναι κατεστραμμένο και θα σχηματιστεί ένα νέο στρώμα φιλμ.
Όταν το στρώμα ψευδαργύρου έχει υποστεί σοβαρή ζημιά και θέτει σε κίνδυνο το υπόστρωμα σιδήρου, ο ψευδάργυρος θα προστατεύει ηλεκτροχημικά το υπόστρωμα, το τυπικό δυναμικό του ψευδαργύρου είναι -0,76V και το τυπικό δυναμικό του σιδήρου είναι -0,44V.Όταν ο ψευδάργυρος και ο σίδηρος σχηματίζουν μια μικρομπαταρία, ο ψευδάργυρος διαλύεται ως άνοδος και ο σίδηρος Προστατεύεται ως κάθοδος.Προφανώς, ο γαλβανισμός εν θερμώ είναι καλύτερος από τον ηλεκτρογαλβανισμό ως προς την ικανότητά του να αντιστέκεται στην ατμοσφαιρική διάβρωση του βασικού μετάλλου σιδήρου.
Ώρα ανάρτησης: 14-06-23